"Ανακαλύπτοντας μία φωτογραφία των παππούδων μου σε αεροπλάνο, συνειδητοποίησα πόσο με άγγιξε αυτό. Την ίδια εποχή είχα ξεκινήσει τα πρώτα μου ταξίδια με τον σύντροφό μου. Αυτός ο παραλληλισμός ανάμεσα στο παρελθόν των παππούδων μου και τη δική μου ζωή ήταν μαγικός και έγινε η αφετηρία για το έργο μου Aeroplane Memory", εκμυστηρεύεται ο Κωνσταντίνος Αργυρόγλου (καλλιτέχνης) όσο μας καθιστά κοινωνούς σε ένα ταξίδι διέγερσης της μνήμης. Των προσωπικών βιωμάτων που χαράχτηκαν σε χρόνο παρελθοντικό, αλλά η παρουσία τους παραμένει υποσυνείδητα σθεναρή στο παρόν. Εκεί που η ζωή καλείται να βαδίσει στο τώρα με παπούτσια συντιθέμενα από νέες εμπειρίες, αλλά και ζώσες αναμνήσεις. Ποιες, όμως, από αυτές έχουν συμβεί στη μορφή που τις θυμόμαστε;
Μέσα από τα ζωγραφικά του έργα, ο Αργυρόγλου εξερευνά τη δύναμη της μνήμης να παραμορφώνει και να εντείνει γεγονότα του παρελθόντος, δίνοντας έμφαση σε προσωπικές αλλά και συλλογικές εμπειρίες. Άλλωστε, η ονειρική διάσταση, την οποία "επιτυγχάνω χρησιμοποιώντας αρχικά τα υδατοχρώματα επειδή στεγνώνουν γρήγορα και δημιουργούν κηλίδες και ίχνη, σαν να αποκτά η μνήμη υλικότητα και προσθέτοντας στη συνέχεια λάδια στην επιφάνεια του καμβά για να "πλύνω" αυτές τις μνήμες", όπως εκμυστηρεύεται, συνθέτει την ουσία των έργων του.
Πράγματι, στα έργα του, όπως το Aeroplane Memory, Beyond Myself και το Grandpa’s Easter Dinner, παρατηρείται ένας συνδυασμός υδατοχρωμάτων με σκληρές, επιμελημένες γραμμές λαδιού. Οι υδατογραφίες, με τις ατελείς και "λεκιασμένες" μορφές τους, λειτουργούν ως "σφραγίδες" μνήμης που αποκρυσταλλώνουν το παρελθόν. Στη συνέχεια, καλύπτονται από αραιωμένα στρώματα λαδιού, δημιουργώντας μια ονειρική ποιότητα που αποτυπώνει τη θολή φύση της ανάμνησης. Μία ψευδο-αφέλεια που αβίαστα συγχρονίζεται με τη ψυχεδέλεια της καρδιάς.
Η δική του πυξίδα αυτή τη στιγμή είναι τοποθετημένη στο Λονδίνο. Εκεί όπου διαμορφώνει τη ζωή του και παρουσιάζει τα προαναφερθέντα έργα του ως μέρος της έκθεσης True Fiction στην JGM Gallery της βρετανικής πρωτεύουσας. Η συμμετοχή του προσθέτει την αρετή της μνήμης και της προσωπικής αφήγησης στη σύγχρονη τέχνη. Μέσα από τις λεπτομερείς και συναισθηματικά φορτισμένες συνθέσεις του, ο καλλιτέχνης μάς καλεί να αναλογιστούμε πώς οι αναμνήσεις και οι ιστορίες των γύρω μας διαμορφώνουν την προσωπική μας ταυτότητα και το παρόν μας.
Εξάλλου, η δική του έμπνευση κινητοποιήθηκε όταν ήρθε σε επαφή με οικογενειακές φωτογραφίες και ιστορίες. Όπως ο ίδιος θα εξομολογηθεί: "Η μητέρα μου έχει πάντα μια ιστορία να μου πει όταν επιστρέφω σπίτι. Αυτές οι αφηγήσεις συνδέουν το παρελθόν με το παρόν και με βοηθούν να αναγνωρίσω το ταξίδι που με έχει διαμορφώσει. Η διαδικασία της δημιουργίας είναι, για μένα, μια πράξη αφήγησης που συνεχώς κοιτάζει προς τα πίσω".
Η έκθεση πραγματοποιείται στον χώρο JGM gallery στο Λονδίνο από τις 4 Δεκεμβρίου έως τις 31 Ιανουαρίου 2025.
